Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Περιήγηση στην Ουτοπία

Η εποχή μας είναι η εποχή των συμβιβασμών, των ημιμέτρων, του μι­κρότερου κακού. Οι οραματιστές αντιμετωπίζουν την χλεύη ή την περιφρό­νηση και τη ζωή μας κυβερνούν οι «πρακτικοί άνθρωποι». Δεν αναζητούμε πια ριζικές λύσεις στα κοινωνικά δεινά, αλλά μεταρρυθμίσεις· δεν προσπα­θούμε πια να καταργήσουμε τον πόλεμο, αλλά να τον αποτρέψουμε για λί­γα χρόνια· δεν προσπαθούμε να καταργήσουμε το έγκλημα, αλλά αρκούμα­στε στις μεταρρυθμίσεις τού ποινικού συστήματος- δεν προσπαθούμε να κα­ταργήσουμε τούς λιμούς, αλλά να στήσουμε παγκόσμιους φιλανθρωπικούς οργανισμούς. Τώρα που οι άνθρωποι νοιάζονται τόσο πολύ για το εφικτό και το άμεσα πραγματοποιήσιμο, θα ήταν πιθανόν ευπρόσδεκτη άσκηση να στραφούμε σ'εκείνους που ονειρεύτηκαν Ουτοπίες, που απέρριψαν όλα όσα δεν ταίριαζαν με το ιδεώδες της τελειότητας που είχαν.....

Λατέρνα, φτώχεια και δημοσιογραφικό φιλότιμο

Κώστας Βαξεβάνης                                               Τα δείγματα τις τελευταίες μέρες είναι κατά διαβολική σύμπτωση πολλά, αν και δεν είναι απαραίτητα για να καταλάβουμε πώς δεν βρέχει. Μας φτύνουν.
Η πρώτη μπόρα ξεκίνησε όταν ο υπουργός κύριος Μόσιαλος ανακοίνωσε πώς καταργούνται επιτέλους τα μυστικά κονδύλια στη Γενική Γραμματεία Τύπου. Τα κονδύλια δηλαδή που χρηματοδοτούσαν Μέσα Ενημέρωσης και δημοσιογράφους για «εθνικούς» λόγους. Ποιοί ήταν αυτοί οι «εθνικοί» λόγοι, και βέβαια ποιοί ήταν οι σύγχρονοι εθνοσωτήρες με την εγγύηση του Δημοσίου; Ουδείς απάντησε και τα συλλογικά όργανα των δημοσιογράφων δεν ρώτησαν.
Βεβαίως οι μυστικές επιδοτήσεις Εθνικής σωτηρίας (όλα τα λεφτά για όλα τα κιλά «πατριωτισμού» που θα λέγανε και οι επιδοτούμενοι αγρότες), δεν είναι ούτε το μόνο ούτε το πιο σοβαρό πρόβλημα....

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Σελήνη, η σωματοφύλακας της Γης

Του Χάρη Βάρβογλη*        Ερευνώντας την... ατυχία του Ουρανού, ο άξονας του οποίου βρίσκεται στον ισημερινό του, αντιλαμβανόμαστε πόσο ο δορυφόρος της Γης μάς προφυλάσσει από την έλξη των άλλων πλανητών
Ενα από τα μεγαλύτερα άλυτα, μέχρι σήμερα, μυστήρια του ηλιακού συστήματος είναι ο «παράξενος» τρόπος περιστροφής του πλανήτη Ουρανού. Ενώ οι άξονες όλων των άλλων πλανητών είναι σχεδόν κάθετοι στην τροχιά τους, ο άξονας του Ουρανού είναι σχεδόν παράλληλος, έτσι ώστε ο βόρειος πόλος του πλανήτη έχει συνεχώς για 40 χρόνια ημέρα και νύχτα συνεχώς για άλλα τόσα χρόνια. Είναι φανερό ότι ένα τέτοιο περιβάλλον είναι εξαιρετικά αφιλόξενο για την εμφάνιση ζωής. Είναι άραγε πιθανό κάποια στιγμή ο άξονας της Γης να αλλάξει κατεύθυνση και ο πλανήτης μας να έχει την ίδια τύχη με τον Ουρανό; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει πρώτα να προσπαθήσουμε να λύσουμε το μυστήριο της κλίσης του άξονα του Ουρανού.
Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται μια έντονη παραφιλολογία σχετικά με το αν αλλάζει θέση ο άξονας περιστροφής της Γης ή αν πρόκειται να αλλάξει στο μέλλον....

Η απώλεια της ντροπής

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του ιταλού δημοσιογράφου και συγγραφέα Μάρκο Μπελπολίτι «Senza vergogna» (Guanda, 2010).


Η ντροπή δεν υπάρχει πλέον. Αυτό το συναίσθημα που μας υπαγορεύει να νιώθουμε μια ταραχή ή ένα αίσθημα αναξιοπρέπειας μπροστά στις συνέπειες μιας φράσης μας ή μιας ενέργειάς μας, που μας οδηγεί να σκύβουμε το κεφάλι, να χαμηλώνουμε τα μάτια, να αποφεύγουμε το βλέμμα του άλλου, να είμαστε ταπεινωμένοι και φοβισμένοι, φαίνεται ότι έχει χαθεί. Σήμερα η ντροπή, αλλά και η δίδυμη αδελφή της η σεμνότητα, δεν αποτελεί πλέον ένα φρένο στο θρίαμβο της επιδειξιομανίας, στην ηδονοβλεψία, τόσο μεταξύ των απλών ανθρώπων όσο και μεταξύ των ηγετικών τάξεων. Η απώλεια αξίας της ντροπής σχετίζεται και με ένα άλλο μοναδικό φαινόμενο: την εξιδανίκευση του κοινότοπου και του ασήμαντου. Το εντυπωσιασμένο βλέμμα των πολλών δεν στρέφεται πλέον προς πρόσωπα ηθικά ή διανοητικά σπουδαία αλλά σε ανθρώπους μέτριους, ανώνυμους, απολύτως όμοιους με τον άνθρωπο του δρόμου ή με τη γυναίκα της διπλανής πόρτας. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που παράγεται από την τηλεόραση, από ορισμένα προγράμματα με μεγάλη ακροαματικότητα, όπως ο «Μεγάλος Αδελφός».....

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Ο άνθρωπος που "ξεγέλασε" το Θεό : Η ιστορία του Όσκαρ Πιστόριους

Ιστορία γράφτηκε χτες στη Νταεγού της Νοτίου Κορέας. Ο Νοτιοαφρικάνος Όσκαρ Πιστόριους αγωνίστηκε στον προκριματικό των 400 μέτρων του παγκοσμίου πρωταθλήματος στίβου. Πρόκειται για ένα μοναδικό επίτευγμα, που αψηφά την ανθρώπινη λογική, καθώς ο Πιστόριους έγινε ο πρώτος αθλητής που παίρνει μέρος στη διοργάνωση, ενώ έχει κινητική αναπηρία!

Ο Νοτιοαφρικανός blade runner αγωνίστηκε στην 5η προκριματική σειρά των 400μ. και με χρόνο 45.39 τερμάτισε 3ος, πίσω από τον Κρις Μπράουν (Μπαχάμες) και Μάρτιν Ρούνεϊ (Βρετανία).Μαλιστα εξασφάλισε την πρόκρισή του στα ημιτελικά του αγωνίσματος, ενώ πολύ πιθανό είναι να συμμετάσχει και στη σκυταλοδρομία 4x400μ. Δεν είναι κάτι παράξενο για έναν άνθρωπο που έχει μάθει να κυνηγάει τα όνειρά του χωρίς να υπολογίζει τις δυσκολίες.....

Καθρέφτης της κοινωνίας το ποδόσφαιρο

Του Τζούλιου Συνοδινού
Πριν από μισό αιώνα κάποιοι έπαιζαν ποδόσφαιρο απλά για την ευχαρίστησή τους. Αργότερα έπαιζαν για την τιμή της φανέλας και τη δόξα. Πριν από είκοσι χρόνια τα έδιναν όλα στο γήπεδο για τα οικονομικά ωφελήματα που ακολουθούσαν τη νίκη. Την τελευταία δεκαετία αγωνίζονται για τα χρήματα σε κάθε περίπτωση, ακόμα και στην ήττα. Απλά ο αγώνας είναι στημένος.

Παλαιότερα πετυχημένος πρόεδρος ομάδας ήταν αυτός που έκανε καλές μετεγγραφές. Αργότερα ήταν αυτός που μπορούσε να «επηρεάσει» ένα διαιτητή και να «προστατέψει» την ομάδα. Τα χρόνια του μεταμοντέρνου ποδοσφαίρου πετυχημένος πρόεδρος είναι αυτός που μπορεί να συμμετάσχει σε μια συμμορία και να στήσει αγώνες των αντιπάλων του, ακόμα κι εάν δεν αγωνίζεται η δική του ομάδα.

Την ίδια μετάλλαξη λίγο - πολύ έχουν υποστεί και οι φίλαθλοι. Στην αρχή ευχαριστιόντουσαν όλοι μαζί το θέαμα. Μετά είπαν να βγάλουν κανένα φραγκάκι καταθέτοντας ένα δελτίο ΠΡΟΠΟ. Μέχρι που έφτασαν στο σημείο να διαβάζουν μετά μανίας οπαδικές εφημερίδες και ειδικά στοιχηματικά ένθετα, ώστε να μαντέψουν ποιος θα είναι ο στημένος αγώνας που θα τους φέρει τα μεγάλα κέρδη.........

Ο θάνατος, η μόνη κοινή μας μοίρα

Η ομιλία-μάθημα ζωής του Steve Jobs στους αποφοίτους του Stanford («You,ve got to find what you love») το 2005

Είναι μεγάλη μου τιμή να βρίσκομαι μαζί σας στην τελετή αποφοίτησής σας από ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Δεν πήρα ποτέ πανεπιστημιακό πτυχίο. Για να πούμε την αλήθεια, τούτη δω η μέρα είναι ότι κοντινότερο σε αποφοίτηση έχω ζήσει. Έτσι είναι, αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τρεις ιστορίες.




Η πρώτη ιστορία μιλάει για διαδρομές



Εγκατέλειψα το κολέγιο του Ριντ στο πρώτο μου εξάμηνο, αλλά τριγυρνούσα στους χώρους του άλλο ενάμισι χρόνο, πριν τα παρατήσω για τα καλά.

Λοιπόν, γιατί τα παράτησα;

Όλα ξεκίνησαν πριν καν γεννηθώ...

Η πραγματική μου μητέρα ήταν μια νεαρή, ανύπαντρη απόφοιτος κολεγίου, που αποφάσισε να με δώσει για υιοθεσία.....

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Πρόσκληση σε βιασμό

Γραφει η Καιτη Βασιλακου      Στις αρχές του 2011 ένας αστυνομικός στο Τορόντο συνέστησε στις νεαρές φοιτήτριες να αποφεύγουν να ντύνονται σαν πόρνες για να μη γίνουν θύματα σεξουαλικής επίθεσης. Πολλοί θεώρησαν προσβλητική αυτή τη σύσταση και μέσω των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης εξαπλώθηκε η αντίδραση σε πολλές πόλεις του κόσμου και γεννήθηκε το κίνημα “Slutwalks”.
Στις 13 Αυγούστου οι Slutwalks έκαναν πορεία στην Ουάσιγκτον κατά της σεξουαλικής βίας και κατά της συνήθειας να ρίχνουν το φταίξιμο στα θύματα. Πάνω από χίλια άτομα πήραν μέρος, νέοι, μεγάλοι, γυναίκες, άντρες, γονείς με τα παιδιά τους, ετεροφυλόφιλοι, ομοφυλόφιλοι. Πολλοί ήταν ντυμένοι προκλητικά, όπως η Tracy Regal που φορούσε μαύρο, στενό, σούπερ μίνι φόρεμα, ψηλοτάκουνες μπότες και είχε πολύ έντονο μακιγιάζ. Στο πέτο της μια ετικέτα έγραφε: «Είμαι καθηγήτρια, όχι πόρνη»......περισσότερα  ΕΔΩ 

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Το μπαούλο

 Simple Man  Όσα χάσαμε είναι φυλαγμένα σε ένα μεγάλο μπαούλο κάτω από το ξύλινο πάτωμα της πατρίδας. Μέσα στην υγρασία, τη μούχλα και κάτω από τα ποδοβολητά των καταπατητών. Είναι μέσα σε εφημερίδες τυλιγμένα και λαδωμένα σαν όπλα που περιμένουν τα ανάλογα χέρια να κρατηθούν. Είναι μέσα στην πρώτη μας νεανική νίκη και σε μια κανάτα της κυράς που μας έβαζε να πιούμε τον καθάριο ουρανό όταν διψούσαμε από τις πορείες για τις κορυφές που θέλαμε να κατακτήσουμε . Τακτοποιημένα με σειρά όσα χάσαμε και ακουμπισμένα ελαφριά πάνω στο πανί που είναι κεντημένο από χέρι ιερό ο όρκος ότι δεν θα αλλάξουμε ακόμα κι αν αλλάξει χέρια τούτη η γη. Γραμμένα σε ένα τετραδιάκι με φθαρμένο εξώφυλλο οι ερωτήσεις που σαν παιδιά κάναμε όταν ζοριζόταν η επιβίωση μας από το αδίστακτο δίκαιο. "Γιατί;" Και η απάντηση στην επόμενη γραμμή: "Για αυτή την χούφτα χώμα. Για ένα λουλούδι που επιμένει να ζει εδώ και όχι δίπλα. Για σένα, για μένα, για αυτούς".....

Pearl Jam - Wishlist

             I wish I was a neutron bomb, for once I could go off
I wish I was a sacrifice but somehow still lived on......

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Tο τέμενος της Αθήνας: υπόσχεση και επιτήρηση

Του Δημητρη Aντωνιου*

Η πρόσφατη πρόταση νόμου που κατατέθηκε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος για τη δημιουργία τεμένους στον Βοτανικό, αποτελεί μία ακόμη απόπειρα του ελληνικού κράτους να ρυθμίσει μία εκκρεμότητα 120 ετών. Γιατί όμως το χτίσιμο ενός τζαμιού τυγχάνει τέτοιας προσοχής και μάλιστα για ένα τόσο μεγάλο διάστημα;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η προσπάθεια ανέγερσης τεμένους στην Αττική ανάγεται στα τέλη του 19ου αιώνα και είναι στενά συνδεδεμένη με τις επιδιώξεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Λίγο πριν από την επίσημη πτώχευση του Ελληνικού κράτους, ψηφίζεται νόμος, βάσει του οποίου προβλεπόταν η δημιουργία «τουρκικού τεμένους και νεκροταφείου» στον Πειραιά. Πρόθεση της κυβέρνησης Τρικούπη ήταν η καλλιέργεια σχέσεων καλής γειτονίας μεταξύ Ελλάδος και Οθωμανικής αυτοκρατορίας, καθώς και η εγκαθίδρυση κλίματος θρησκευτικής ελευθερίας, αντίστοιχο με εκείνο που βίωναν τότε οι Ελληνες της Κωνσταντινούπολης.....

Κλέφτες καταστημάτων όλου του κόσμου ενωθείτε του Slavoj Zizek

Η επανάληψη, σύμφωνα με τον Χέγκελ, παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία: όταν κάτι συμβαίνει μόνο μία φορά, μπορεί να εκληφθεί ως ατύχημα, κάτι δηλαδή που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί εάν η κατάσταση είχε εξελιχθεί διαφορετικά. Αλλά όταν το ίδιο γεγονός επαναλαμβάνεται, αυτό είναι σημάδι ότι μια βαθύτερη ιστορική διαδικασία εκτυλίσσεται. Όταν ο Ναπολέων ηττήθηκε στη Λειψία το 1813, φάνηκε σαν κακοτυχία. Όταν όμως ηττήθηκε και πάλι στο Waterloo, ήταν σαφές πλέον ότι η εποχή του τελείωνε.
Το ίδιο ισχύει και για τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση. Τον Σεπτέμβριο του 2008, παρουσιάστηκε από κάποιους ως μια ανωμαλία που θα μπορούσε να διορθωθεί με καλύτερους κανονισμούς κλπ. Τώρα που συγκεντρώνονται τα σημάδια μιας επαναλαμβανόμενης οικονομικής διάλυσης, είναι σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με ένα διαρθρωτικό φαινόμενο.

Μας λένε ξανά και ξανά ότι ζούμε σε μια κρίση χρέους, και ότι όλοι πρέπει να μοιραστούμε το βάρος και σφίξουμε το ζωνάρι μας. Όλοι, δηλαδή, εκτός από τους (πολύ) πλούσιους. Η ιδέα μεγαλύτερης φορολόγησής τους είναι ταμπού: αν το κάναμε, το επιχείρημα που επικρατεί είναι ότι οι πλούσιοι δεν θα είχαν πλέον κανένα κίνητρο να επενδύσουν, θα δημιουργούνταν λιγότερες θέσεις εργασίας και όλοι μας θα υποφέραμε. Ο μόνος τρόπος για να σωθούμε στους δύσκολους καιρούς είναι οι φτωχοί να γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι. Τι θα έπρεπε να κάνουν οι φτωχοί? Τι μπορούν να κάνουν?...

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

112η επέτειος γέννησης του Jorge Luis Borges

"...γύριζαν πάνω απ'το κεφάλι μας οι μεγάλες μέρες κι οι μεγάλες νύχτες ενός νικηφόρου πολέμου. Στον αέρα που εισπνέαμε υπήρχε μια αίσθηση σχεδόν ερωτική. Νιώθαμε στο αίμα μας έναν παλμό και μια ανάταση, θαρρείς και ξαφνικά είχε ζυγώσει η θάλασσα. Τα πάντα, εκείνα τα χρόνια, ήταν διαφορετικά΄ είχαν τη γεύση του ονείρου. (Εγώ, βέβαια, ποτέ δεν υπήρξα απόλυτα ευτυχής, αλλά είναι γνωστό ότι η δυστυχία θέλει χαμένους παραδείσους). Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην ονειρεύεται για τον εαυτό του την πληρότητα, το σύνολο δηλαδή των εμπειριών που μπορεί να αποκτήσει ένας άνθρωπος΄ δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη φοβάται ότι κάποτε θα τον εξαπατήσει ένα μέρος αυτής της άπειρης κληρονομιάς. Κι ωατόσο η γενιά μου τ'απέκτησε όλα, γιατί πρώτα της δόθηκε η δόξα, κι ύστερα η ήττα".
Απόσπασμα από Το Άλεφ ....

Οι αλγόριθμοι κοντά στην κυριαρχία του κόσμου

  Εάν περιμένετε κάποια προειδοποίηση ότι ο υπολογιστής σας έγινε επιτέλους πιο έξυπνος από εσάς, τότε σκεφτείτε το ξανά. Μην περιμένετε έναν υπερυπολογιστή όπως στην ταινία «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος» να σας πληροφορεί ότι οι υπηρεσίες μας ως άνθρωποι έχουν ξεπεραστεί.
Στην πραγματικότητα οι ηλεκτρονικοί ηγεμόνες μας έχουν ήδη πάρει τον έλεγχο και το κάνουν με έναν τρόπο πολύ πιο υπόγειο απ' ότι μας έχει δείξει σήμερα η επιστημονική φαντασία. Το όπλο που έχουν επιλέξει για να μας επιβληθούν είναι οι αλγόριθμοι.
Πίσω από κάθε «έξυπνη» υπηρεσία στο Διαδίκτυο βρίσκεται ένας ακόμη πιο «έξυπνος» κωδικός. Από τους απλούς υπολογισμούς που βρίσκουν ποια βιβλία και ταινίες θα μπορούσαν να μας ενδιαφέρουν έως τις υπηρεσίες ανεύρεσης φίλων στο Facebook και τις μηχανές αναζήτησης αυτός ο οδηγός είναι παντού γύρω μας στο Διαδίκτυο. Αυτοί οι αόρατοι υπολογισμοί είναι που αναλαμβάνουν ολοένα και περισσότερο τον έλεγχο στον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με τον ηλεκτρονικό μας κόσμο.....

Η ΔΕΘ που μας αξίζει

Tου Πασχου Mανδραβελη

Δεν χαριτολογούμε λέγοντας ότι κάθε χώρα έχει τις εκθέσεις που της αξίζουν. Η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της ελληνικής οικονομίας. Υπερβολικά πολύ κράτος που εκθέτει (στον πρωθυπουργό) τις υπηρεσίες του, λίγη ιδιωτική πρωτοβουλία και λιγότερες ξένες επενδύσεις (ακόμη και σε φτηνά περίπτερα). Η ΔΕΘ είναι μια έκθεση χωρίς στόχευση και χωρίς μέλλον. Για την ακρίβεια έχει πεθάνει καιρό ως οικονομική έκθεση, αλλά συντηρείται για να εκθέτουν οι πολιτικές δυνάμεις τις απόψεις τους περί της οικονομίας.
Μπορεί να το ξεχάσαμε, αλλά οι εμπορικές εκθέσεις δεν στήνονται για να έχουν φόντο οι πολιτικοί στις εξαγγελίες τους, ούτε ως χώρος περιπάτου του κοινού για να θαυμάσουν τα προγράμματα των διαφόρων υπουργείων ή κρατικών υπηρεσιών. Οι εκθέσεις σε όλο τον κόσμο...

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Κακοί χαρακτήρες ή διαταραχή προσωπικότητας;

Γράφει η Καίτη Βασιλάκου             Είναι λοξοί, εκκεντρικοί, ιδιότροποι, αλαζόνες, καχύποπτοι, ακοινώνητοι, δειλοί, μονόχνωτοι, ευερέθιστοι. Κυκλοφορούν στην κοινωνία ή στο περιθώριό της, μπορεί να εργάζονται, να έχουν οικογένεια, μπορεί να είναι επιτυχημένοι και διάσημοι ή αποτυχημένοι και απογοητευμένοι, μπορεί να είναι φίλοι ή συγγενείς μας ή μπορεί να είμαστε κι εμείς οι ίδιοι και να μην το ξέρουμε.

Μιλάμε για τα άτομα με διαταραχή προσωπικότητας, αυτά που στην καθομιλούμενη τα αποκαλούμε στραβόξυλα. Μας κάνουν τη ζωή δύσκολη, θυμώνουν με το παραμικρό, παρεξηγούνται, παρανοούν όσα λέμε, μελαγχολούν ξαφνικά και χωρίς λόγο ή επιτίθενται χωρίς λόγο, θέλουν να είναι το κέντρο της προσοχής, έχουν υστερία με την τάξη και την καθαριότητα, δεν εμπιστεύονται τους άλλους και δεν τελειώνει ο κατάλογος με τις παραξενιές και τις ιδιορρυθμίες τους.....

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Ο πλατωνικός έρωτας δεν υπήρξε ποτέ

Μια νέα έρευνα του δρ. Τζέι Κένεντι, ο οποίος προκάλεσε μεγάλη αίσθηση πριν ένα χρόνο με τη θεωρία του περί ενός κρυμμένου κώδικα στους πλατωνικούς διαλόγους, έρχεται να ανατρέψει κάτι που μέχρι σήμερα θεωρούσαμε δεδομένο: τον πλατωνικό έρωτα.

Στη θέση του οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να τοποθετήσουν το ερωτικό πάθος, που πηγάζει από τη δημιουργική δύναμη της αγάπης.


Ο δρ. Τζέι Κένεντι είναι ιστορικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ στη Βρετανία και ερευνητής του Κέντρου για την Ιστορία της Επιστήμης, της Τεχνολογίας και της Ιατρικής, που αποτελεί τμήμα της Σχολής Βιοεπιστημών του ίδιου ιδρύματος.


Είναι επίσης ειδικός στα πυθαγόρεια μαθηματικά και στη θεωρία της μουσικής. Πριν ένα χρόνο δημοσίευσε μια έρευνα για τις μαθηματικές και μουσικές δομές που κρύβονταν στους πλατωνικούς διαλόγους. Τώρα ήρθε η σειρά ενός εγχειριδίου που αποκωδικοποιεί το μυστικό περιεχόμενο των έργων του μεγάλου έλληνα φιλόσοφου.....

Ανήθικοι νεοέλληνες φοροφυγάδες

Μέσα στον Αύγουστο βγήκε μια είδηση που μας έκανε να νοιώσουμε βαθιά ντροπή για τη χώρα μας!

Και όπως λέει ο αμερικανός φιλόσοφος Ρόρτυ τα αισθήματα που τρέφει κανείς για τη χώρα του είναι απαραίτητα, αν θέλουμε η δημόσια συζήτηση να είναι εμπνευσμένη και παραγωγική.


Ποια ήταν αυτή η είδηση: Το σώμα δίωξης οικονομικού εγκλήματος, αναλύοντας τους παχυλούς τραπεζικούς λογαριασμούς 2000 μεγαλοκαταθετών, ανακάλυψε εκπληκτικά - και ταυτόχρονα- φοβερά ευρήματα:


Εξι τουλάχιστον γιατροί δεν μπορούσαν (κατ' αντιπαραβολή με τις φορολογικές τους δηλώσεις) να δικαιολογήσουν τρομακτικές καταθέσεις 11 εκατομμυρίων ευρώ!


Μεγάλη τεχνική εταιρεία δεν μπορούσε να δικαιολογήσει 16 εκατομμύρια ευρώ! Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος (ή πάτο)....

Gene Rodgers - Getting Enough Recreation

             Geno's Place      

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Σλαβόι Ζίζεκ: Η Ευρώπη είναι η απάντηση

Του Ρούσου Βρανά, ΝΕΑ, 22.8.11
Αλλα χρόνια. Τότε, πριν από δεκατέσσερα χρόνια, σε κοινό άρθρο τους που είχε θεωρηθεί σημαδιακό, προσωπικότητες από όλη την Ευρώπη απαριθμούσαν στην εφημερίδα «Λε Μοντ» τα οφέλη που θα αποκόμιζαν οι χώρες της από τη νομισματική ένωση: προστασία από τις κρίσεις, σταθερότητα των τιμών, χρηστή διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, ανάπτυξη και εργασία, εσωτερική συνοχή. Αντί γι' αυτά έχουμε σήμερα: τη χειρότερη μεταπολεμική κρίση, απόκλιση των τιμών μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών του ευρώ, κατάρρευση των δημόσιων οικονομικών, ύφεση και ανεργία και λαούς που βλέπουν πίσω από την τρέχουσα γερμανική πολιτική ένα Δ' Ράιχ. Αλλα χρόνια. Eνα λαϊκίστικο τέρας εκτρέφεται από την κρίση του ευρώ. Το βλέπουμε στον αυταρχισμό του ούγγρου πρωθυπουργού. Το βλέπουμε στον Μπερλουσκόνι που, υπό την πίεση της μετανάστευσης, ζητεί την αναστολή της Συνθήκης του Σένγκεν....

Η βοή των πλησιαζόντων γεγονότων

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΠΑ
Τι ήταν αυτό που συνέβη στο Λονδίνο και στις άλλες μεγάλες πόλεις της Βρετανίας, το οποίο τρόμαξε τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ της χώρας;
Αν πιστέψουμε τον πρωθυπουργό Κάμερον, ήταν συμμορίες πλιατσικολόγων τις οποίες θα αντιμετωπίσει ακόμη και με το στρατό.

Αν πιστέψουμε τον αρχηγό του Εργατικού Κόμματος Εντ Μίλιμπαντ, ήταν κακομαθημένα από τις οικογένειές τους παιδιά (θα τρίζουν τα κόκαλα του πατέρα του) και πρέπει το κράτος να προστατεύσει τη νομιμότητα. Αν πιστέψουμε τα λαϊκά ταμπλόιντ, ήταν χούλιγκαν, μετανάστες και άτομα με ροπή στην παραβατικότητα και το μηδενισμό. Αν πιστέψουμε τη φιλελεύθερη αριστερά της χώρας, όπως την εκφράζει η εφημερίδα «Γκάρντιαν», επρόκειτο για την «εξέγερση του shopping». «Αν ο όχλος έκλεβε ψωμί και γάλα, θα είχε τη συμπάθειά μας. Αλλά τηλεοράσεις με επίπεδη οθόνη, κινητά και υπολογιστές; Τι μπορούμε να πούμε για να τους δικαιολογήσουμε;»....

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ: Η ανημποριά με γεμίζει ελπίδα

H Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ κλείνει 50 χρόνια στον χώρο των γραμμάτων. Το επάγγελμά της είναι μεταφράστρια, το «βίτσιο» της τα ποιήματα. Η πρώτη της δημοσίευση έγινε στα 17 της χρόνια, όταν ο νονός της, Νίκος Καζαντζάκης, έστειλε ένα ποίημά της στο περιοδικό «Καινούρια Εποχή». Το πρώτο της ποιητικό βιβλίο, το Λύκοι και Σύννεφα, το εξέδωσε σε ηλικία 23 ετών, το 1963. Πολλές φορές έχει πει πως, αν είχε γεννηθεί έξι μήνες αργότερα, μπορεί να μην είχε γίνει ποιήτρια. Η πενικιλίνη που «άργησε» έξι μήνες ν’ ανακαλυφθεί θα την είχε σώσει απ’ τη μόνιμη αναπηρία της. Μια αναπηρία που δεν την εμπόδισε σε πάρα πολλά στην πραγματική ζωή και της έμαθε ότι ο πόνος είναι πηγή λογοτεχνικής έμπνευσης. Κι ένα ποίημα μπορεί να επουλώσει τις πληγές. Όχι μόνο τις σωματικές αλλά και αυτές του έρωτα, της έλλειψης και της απώλειας, τα μόνιμα θέματα, δηλαδή, που απασχόλησαν και απασχολούν τα ποιητικά έργα της κυρίας Ρουκ....

Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Δύο ασυμφωνίες και μια συγχορδία, τρία δείγματα βαθιού νεοφιλελευθερισμού. Αντρέας Βασιλιάς1

Του Δημήτρη Κουφογεώργου     Σε αυτή την ιδιαίτερα κρίσιμη εποχή που διανύουμε ως χώρα και ως κοινωνία, είναι πλέον σαφές ότι επιτέλους διαχωρίζονται η ήρα από  το στάρι. Έστω και έτσι, χρόνια προβλήματα και δυσλειτουργίες έρχονται στο φως καθημερινά και φανερώνουν το μέγεθος της ανευθυνότητας, της ιδιοτέλειας, της τσαπατσουλιάς, της αερολογίας και της κοινωνικής αναλγησίας που μας χαρακτηρίζει σε όλα τα επίπεδα ως πολιτεία και ως πολίτες. Ο καθένας πλέον κρίνεται φανερά από αυτό που κάνει είτε ως άτομο είτε ως πολιτική αρχή και όχι από «τα παραμύθια της Χαλιμάς». Ο καθένας έχει πλέον τις ευθύνες που του ανήκουν στην πράξη, είτε το θέλει είτε όχι, είτε ως απλός πολίτης είτε ως πολιτικός σχηματισμός.


Φυσικά περισσότερο από όλους εκτεθειμένες και υπεύθυνες είναι η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, καθρέφτης δυστυχώς της πλειοψηφίας μιας κοινωνίας αυθαίρετων, διαπλεκόμενων και ρουσφετολόγων.....

Ο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ LOLEK

Πίσω από το ψευδώνυμο Lolek βρίσκεται ο καθόλου καρτουνίστικος Γιάννης Αναγνωστάτος, ένας ηλεκτρολόγος μηχανικός που βαρέθηκε την corporate ρουτίνα της πολυεθνικής στην οποία εργαζόταν και αποφάσισε να αφιερωθεί εξ’ ολοκλήρου στην προετοιμασία του σόλο δίσκου του, του επόμενου λογικού βήματος μετά τη διάλυση του ντουέτου με το οποίο ήταν γνωστός στο indie crowd της πόλης, Bolek & Lolek. Οι Bolek & Lolek ήταν φυσική συνέχεια αρκετών εναλλαγών βάρδιας σε άλλα συγκροτήματα, όπως οι Mafia Maggots που σχημάτισε στα 18 του, και οι Touched. Οι Touched ήταν ένα punk τρίο στο οποίο ο Lolek έπαιζε drums και ο Aλέξανδρος Ηλιάκης έκανε τα φωνητικά. Όταν έμειναν οι δυο τους σχημάτισαν το δικό τους γκρουπ, με νονό τον Αλέξανδρο Βούλγαρη (The Boy). Βλέποντας τους δύο φίλους να είναι αχώριστοι, μια φορά τους σχολίασε αποκαλώντας τους «ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ» (από τους γνωστούς Πολωνούς ήρωες) και δίνοντάς τους έτσι το όνομά τους.....

Παλιό Τραγούδι


Στίχοι: Φάνης Καβαδάς -
Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης -
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Χαρούλης ~

Παλιό τραγούδι κι άγιασε
απ' το πολύ το δάκρυ
στην πλάτη του φορτώθηκε
του κόσμου τον καημό....

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Οδυνηρό το τέλος των ψευδαισθήσεων

Tου Νικου Γ. Ξυδακη

Μαζί με τις θερινές διακοπές τελειώνουν και οι ψευδαισθήσεις. Οι συνεχιζόμενες καταρρεύσεις των χρηματιστηριακών αξιών διεθνώς, εν μέσω Αυγούστου, η εκρηκτική εξέλιξη της κρίσης των εθνικών χρεών, που αγγίζει πια και τις ΗΠΑ, και οι τεκτονικές αλλαγές στην Ευρωζώνη, εξανέμισαν δυστυχώς πολύ νωρίς την, έστω, συγκρατημένη αισιοδοξία για την ευρωπαϊκή συμφωνία της 21ης Ιουλίου. Σε λιγότερο από ένα μήνα, το επιδεινούμενο χρηματοοικονομικό περιβάλλον καταδεικνύει πόσο ευάλωτη είναι η πολιτική των Ευρωπαίων ηγετών, διαρκώς καθυστερημένη, μονίμως άτολμη και, κυρίως, υποκριτική. Η ρητορική περί ενιαίας ισχυρής Ευρώπης, απογυμνωμένη ήδη από ιστορικό όραμα και πολιτικό περιεχόμενο, έχει μεταπέσει σε ρητορική εθνικισμών και σε απολογητική νεοφιλελεύθερων δοξασιών.
Τούτο το θερμό, ταραγμένο καλοκαίρι είχαμε συχνά την αίσθηση ότι έχει ξεκινήσει άτυπος, βουβός, σκοτεινός, αόρατος πόλεμος, ένας παγκόσμιος πόλεμος. Χωρίς πυρά, χωρίς κρότους, χωρίς καπνό. Αλλά με πολλά θύματα....

Αλεξάντερ Σολζενίτσιν - In Memoriam

της Χριστιάννας Λούπα
   «Τραβήξτε, βγάλτε από όλους μας αυτό το καταϊδρωμένο, βρώμικο πουκάμισο, που έχει κιόλας πάνω του τόσο αίμα - το αίμα εκείνων των 66 εκατομμυρίων – ώστε δεν αφήνει να πάρει ανάσα το ζωντανό σώμα του έθνους μας. Πάνω του βρίσκεται όλη η ευθύνη για όσα έγιναν στη χώρα, και γι’ αυτό πρέπει να το βγάλετε, όσο πιο γρήγορα γίνεται κι ας το περιμαζέψει όποιος θέλει».
Αλεξάντερ Σολζενίτσιν
Όταν ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν επέστρεψε οριστικά στη Ρωσία μετά την εξορία του στη Δύση, στις 27 Μαΐου 1994, πήγε κατευθείαν στη Σιβηρία, όπου έσκυψε να αγγίξει το χώμα, σαν ύστατη πράξη σεβασμού στη μνήμη εκατομμυρίων θυμάτων που μαρτύρησαν στα σταλινικά στρατόπεδα. Τους επόμενους δύο μήνες ταξίδευε σε όλη την αγαπημένη του χώρα, που είχε να δει για μια ολόκληρη εικοσαετία.....

ARENARIA LEUKADIA

του Ηλία Γεωργάκη    Το ARENARIA LEUKADIA είναι ένα όμορφο, παραλιακό φυτό που πρόσφατα περιγράφηκε και φύεται μόνο στο βόρειο μέρος του νησιού της Λευκάδας, στην άμμο. Είναι εντυπωσιακό ένα φυτό να γεννιέται στην άμμο της θάλασσας. Να έχει χορηγό του την αρμύρα, το άξενο, το άφιλο. Ένα φυτό να σμιλεύει την άμμο, την πέτρα, τη ζωή.Η ARENARIA LEUKADIA μου
 
θυμίζει το όνειρο. Το όνειρο που έχουμε όλοι. Όσο άπιαστο, όσο περίπλοκο κι αν φαίνεται έχει τον τρόπο να επιβιώνει, να ξεφυτρώνει από το μυαλό μας, να είναι πάντοτε παρόν. Το όνειρο που μας κρατάει ζωντανούς. Το όνειρο μιας καλύτερης ζωής, μιας ανθρώπινης ζωής. Γιατί μη νομίζετε ότι μας έμεινε και τίποτα άλλο. Μόνο το όνειρο δεν θα μας προδώσει ποτέ. Στην εποχή του μίσους, της υπερβολής, του δήθεν, του εγώ, της ισοπέδωσης. Που η μοναξιά σηκώνει κεφάλι, οι φίλοι μας χάθηκαν και η αβεβαιότητα μας λέει καλημέρα. Όλοι ζούμε με ένα όνειρο. Κι ας επιμένουν κάποιοι ότι το όνειρο δεν γίνεται πραγματικότητα. Αφήστε τους να λένε. Το ARENARIA LEUKADIA αντιστέκεται. Και θα συνεχίζει να φύεται στην άμμο της Λευκάδας. Γιατί είναι όνειρο....

Νόμος είναι το δίκιο του νεκρού

Tου Πασχου Μανδραβελη

Στην Ελλάδα, για κάθε παρανομία υπάρχουν τρεις δικαιολογίες. Η πρώτη έχει να κάνει με «το καλό του λαού». Το ΠΑΜΕ, για παράδειγμα, καταστρέφει τον τουρισμό για το καλό των εργαζομένων. Παρανομεί εμποδίζοντας τα πλοία να αποπλεύσουν, αποκλείει ξενοδοχεία αναφερόμενο σε μια ανώτερη ηθική που συνοψίζεται στο σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».
Τη δεύτερη δικαιολογία ανασύρουν όσοι παρκάρουν στο μέσον της Ακαδημίας. «Και πού να το βάλω;», ρωτούν τους αστυνομικούς όταν αυτοί φιλοτιμηθούν να κάνουν τη δουλειά τους. Η ίδια δικαιολογία χρησιμοποιείται και από χιλιάδες μικρομεσαίους που φοροδιαφεύγουν. «Δεν βγαίνουν» αν κόβουν όλες τις αποδείξεις και «θα κλείσουν το μαγαζί», αν πρέπει να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές.
Η τρίτη δικαιολογία αφορά τις υπαρκτές αδυναμίες του κράτους....

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Ο Γιουσού Ν' Ντουρ καλεί σε βοήθεια στη Σομαλία

Ο Σενεγαλέζος τραγουδιστής Γιουσού Ν' Ντουρ απηύθυνε έκκληση στους Αφρικανούς και στους ηγέτες των κρατών ολόκληρου του κόσμου να βοηθήσουν τα θύματα του λιμού στην Σομαλία.

"Καλώ τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, τους αθλητές, τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας των εθνών, του Αφρικανούς κατοίκους, τους ηγέτες των κρατών και τους επικεφαλής των κυβερνήσεων της Αφρικανικής Ένωσης και όλων των άλλων ηπείρων να γίνουν φορείς του πνεύματος της αλληλεγγύης για την Σομαλία" δήλωσε ο τραγουδιστής.


"Μην κοιτάτε τη Σομαλία να αργοπεθαίνει. Μην αφήνετε τα αδέλφια μας, της ηπείρου μας να εξαφανιστούν επειδή δεν τρώνε πια, επειδή δεν πίνουν πια" προσθέτει....

Η Ελλάδα ζει από παλιά σε κρίση

της Μαργαρίτας Πουρνάρα από την Καθημερινή    Ο Βρετανός ανθρωπολόγος Μάικλ Χέρτσφελντ αναφέρεται στα ελληνικά κακώς κείμενα και στα στερεότυπα που μας παγιδεύουν


Σπάνια συναντάς ξένο που να γνωρίζει τόσο καλά την Ελλάδα. Ο Βρετανός ανθρωπολόγος Μάικλ Χέρτσφελντ, ο οποίος διδάσκει στο Χάρβαρντ, έχει ζήσει μεγάλα διαστήματα στη χώρα μας, μιλάει άπταιστα τη γλώσσα μας, ξέρει την ιστορία μας, τα χούγια μας. Σε μια πρόσφατη επίσκεψή του έπεσε θύμα κλοπής, αλλά δεν πτοήθηκε. Εξακολουθεί να μας βλέπει με αγάπη, ασκώντας ταυτόχρονα κριτική σαν αυστηρός αλλά ακριβοδίκαιος φίλος. «Η Ελλάδα δεν έχει γίνει βίαιη χώρα, όπως την παρουσιάζουν πολλοί ξένοι δημοσιογράφοι. Απλώς, συμβαίνουν περισσότερες πράξεις βίας εξαιτίας της δομικής βίας που η ίδια η χώρα έχει υποστεί κατά καιρούς», είναι οι πρώτες του κουβέντες στην τηλεφωνική μας επικοινωνία με τη Βοστώνη, όπου βρίσκεται.....

H δική μου αριστερά

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη
“Ήταν ένας νέος ωχρός, καθόταν στο πεζοδρόμιο,
χειμώνας, κρύωνε. “τι περιμένεις;” του λέω.” τον άλλο αιώνα” μου λέει.
Και χιόνιζε ήσυχα, ήσυχα, όπως πάνω από έναν τάφο”
Τάσος Λειβαδίτης

Η δική μου αριστερά, είναι η στρατιά των διπλά ηττημένων ευγενών ηρώων που για ένα πουκάμισο αδειανό, για ένα διαψευσμένο όνειρο, για μια ματαιωμένη ελπίδα έδωσαν τη ζωή τους.
Η δική μου αριστερά διακρινόταν πάντα για την ευγένεια της.
Η δική μου αριστερά ξεχώριζε πάντα για την επιμονή της στις ιδέες της.
Η δική μου αριστερά οριοθετήθηκε για την ανιδιοτελή της προσφορά.
Η δική μου αριστερά φημιζόταν για την ανεκτικότητα της στο διαφορετικό, δίχως αποκλεισμούς, δίχως χαρακτηρισμούς, δίχως «επαγρυπνητές» της ιδεολογικής καθαρότητας, δίχως «στρατόπεδα συγκέντρωσης» για τους «αντιφρονούντες».
Η δική μου αριστερά σταυρώθηκε στα Μακρονήσια της πατρίδας μου και τα μακρινά γκουλάγκ της Σιβηρίας. Βασανίστηκε στο Μπούλγκες, στην Μπουμπουλίνας και σε όλα τα κολαστήρια όπου γης.....

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

Ο επικίνδυνος κόσμος

Του ΤΑΚΗ ΚΑΦΕΤΖΗ
Η αβεβαιότητα στη ζωή των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών ήταν σχεδόν πάντα αποτέλεσμα μετάβασής τους σε μιαν άλλη φάση, εξ ορισμού καλύτερη απ' την προηγούμενη, ακόμα ένα βήμα βελτίωσής τους στον προδιαγεγραμμένο ως άλλη προφητεία δρόμο τους προς την αέναη «πρόοδο».
Η αβεβαιότητα ήταν αναγκαία συνθήκη για να εκπληρωθεί η υπόσχεση ενός ακόμα καλύτερου μέλλοντος, για να έρθει πιο κοντά η ουτοπία ενός ωραιότερου κόσμου. Ηταν μία εξαίρεση, μία απόκλιση στην προβλέψιμη, καθότι ενδελεχή, κίνηση της Ιστορίας. Το αβέβαιο που συνόδευε αυτή τη μετάβαση κι αυτή η ίδια η μετάβαση είχαν την ιδιότητα του προσωρινού, όντας ασύμβατα με την ανασφάλεια, πόσω μάλλον με την ανημποριά που προκαλούσαν μονιμότερα, αλλά σταθερά μειούμενα δεινά. Αργά ή γρήγορα, η μετάβαση προς το καλύτερο, ακόμα κι αν συνοδευόταν από μια συνολικότερη κρίση, μοιραία σχεδόν θα ολοκληρωνόταν φέρνοντας την ανακουφιστική βεβαιότητα για ακόμα μεγαλύτερη προκοπή ολοένα περισσότερων ανθρώπων, που θα γίνονταν έτσι «κοινωνοί»...

Opera Chaotique - To the Whore who took my Poems (Poem by BUKOWSKI)

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Η θεωρία που εξηγεί, σχεδόν, τα πάντα

Πού οφείλεται η γεωγραφικώς εξαπλούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια που οδηγεί σε βίαιες εξεγέρσεις, σε ανατροπές και σε αμφισβητήσεις κάθε εξουσίας        Thomas L. Friedman   THE NEW YORK TIMES
Το Λονδίνο καίγεται. Η Αραβική Ανοιξη ξεσηκώνει πλήθη εξεγερμένων εναντίον των απολυταρχικών εξουσιών σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο. Το Ισραηλινό Καλοκαίρι κατεβάζει 250.000 Ισραηλινούς στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για το αφόρητα υψηλό κόστος στέγασης και για τον τρόπο με τον οποίο η χώρα τους διοικείται από μια κοινωνικώς «στεγανή» πολιτική ελίτ. Από την Αθήνα μέχρι τη Βαρκελώνη οι νέοι της Ευρώπης συρρέουν στις πλατείες των πόλεών τους για να διαμαρτυρηθούν κατά της ανεργίας και της άδικης κατανομής των εισοδημάτων. Στις ΗΠΑ ένα οργισμένο Κόμμα του Τσαγιού προκύπτει από το πουθενά για να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις.

Τι τρέχει αλήθεια;

Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές ερμηνείες για όλες αυτές τις κοινωνικές εκρήξεις. Αλλά πιστεύω ότι κατά βάθος έχουν έναν κοινό παρονομαστή, που κατέστη φανερός στο κυρίαρχο σύνθημα της εξεγερμένης μεσαίας τάξης στο Ισραήλ: «Παλεύουμε για ένα προσιτό μέλλον». Σε ολόκληρο τον κόσμο εκατομμύρια πολίτες που ανήκουν στη μεσαία και στην κατώτερη εισοδηματική τάξη αισθάνονται ότι το μέλλον τούς έχει ξεφύγει. Και την αίσθηση της απώλειας, που έχουν, τη φωνάζουν στους πολιτικούς ηγέτες τους για να την καταλάβουν....

Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

Κοινή προσευχή

Γραφει η Καίτη Βασιλάκου                                             Δεν είμαι θρησκευόμενη, όμως επειδή κάποτε υπήρξα, καταλαβαίνω πολύ καλά πώς αισθάνεται ο πιστός που βλέπει να λοιδορείται ή να υβρίζεται ο Θεός του.
Η πίστη δεν είναι πάντα μια μηχανική υποταγή στα παραδεδομένα από τους παλαιότερους, συμβαίνει αρκετές φορές να είναι γνήσια και ειλικρινής. Αλλά και στις δύο περιπτώσεις, είτε ως στοιχείο της πολιτιστικής παράδοσης είτε ως αυθεντική πίστη σε μια Ανώτερη Δύναμη, βρίσκεται πάντα στη σφαίρα των οσίων και των ιερών, των «ου παικτών». Εξαιρούνται οι περιπτώσεις που η πίστη προβάλλεται για επικοινωνιακούς λόγους ή προς ίδιον όφελος.

Ομολογώ ότι κατά κάποιο τρόπο ζηλεύω τους ανθρώπους που έχουν βρει ή νομίζουν ότι έχουν βρει ένα τρόπο επικοινωνίας με το θείο  και αναπαύουν έτσι την ψυχή τους από τα βάσανα αυτού του κόσμου, αν και συμπονώ περισσότερο εκείνους που είναι υποχρεωμένοι να παρηγορήσουν οι ίδιοι τις κουρασμένες, ταραγμένες και ανήσυχες ψυχές τους. Οι θρησκευόμενοι, εφόσον πιστεύουν ειλικρινά, ελπίζουν σε μια άλλη ζωή πιο ευτυχισμένη και οπωσδήποτε δικαιωμένη και υποθέτω ότι ο θάνατος κάποιου που αγαπούν ή ο δικός τους θάνατος δεν αντιμετωπίζεται ως μια μη αναστρέψιμη συμφορά, μια και πρόκειται μόνο για μια απλή έξοδο από τούτη τη δύσκολη ζωή προς μια άλλη γεμάτη μακαριότητα.....

«Υπεύθυνα» γονίδια για την σκλήρυνση κατά πλάκας

Περισσότερο φως στη γενετική αιτιολογία της σκλήρυνσης κατά πλάκας έριξαν οι επιστήμονες, με την ανακάλυψη, εκτός από τα 23 που ήσαν ήδη γνωστά, άλλων 29 γονιδίων αυξημένου κινδύνου, ανεβάζοντας έτσι σε 52 το συνολικό αριθμό γενετικών μεταλλάξεων που εμπλέκονται στην οδυνηρή πάθηση. Η εξέλιξη αυτή αυξάνει τις ελπίδες για αποτελεσματικότερες θεραπείες στο μέλλον, με την ανάπτυξη πιο στοχευμένων φαρμάκων του ανοσοποιητικού συστήματος.

Οι περίπου 250 ερευνητές από πολλά μέρη του κόσμου (μεταξύ των οποίων και ελληνικής καταγωγής), με επικεφαλής τον καθηγητή Άλαστερ Κόμπστον του πανεπιστημίου Κέμπριτζ και τον Πίτερ Ντόνελι του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη (την μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα) στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό και το BBC, δήλωσαν ότι τα ευρήματά τους επιβεβαιώνουν πως τα αμυντικά κύτταρα-Τ και οι χημικές ουσίες ιντερλευκίνες παίζουν ρόλο-κλειδί στη νόσο. «Είναι τώρα πια ξεκάθαρο ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι πρωτίστως μια πάθηση του ανοσοποιητικού συστήματος και μέσω αυτής της οδού πρέπει να την αντιμετωπίσουμε», δήλωσε ο Άλ. Κόμπστον...

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

Μια κρίση που αλλάζει βαθιά τον κόσμο

του Πασχου Μανδραβελη  Aυτή η κρίση θα αλλάξει βαθιά τον καπιταλισμό των ελεύθερων αγορών, όπως τον ξέρουμε μέχρι τώρα. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην επιστροφή στις παλιές συνταγές του προστατευτισμού ή του κρατισμού. Δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής στο παλιό μοντέλο για τον απλό λόγο ότι οι τεχνολογίες άλλαξαν ριζικά το τοπίο και υπονόμευσαν αυτό το μοντέλο.

Αφού ελεεινολογήσαμε επαρκώς τους Ελληνες πολιτικούς, ήρθε και η σειρά των ξένων. Κανείς πολιτικός πλέον δεν είναι ηγέτης όπως παλιά. Η Μέρκελ μάς μυρίζει, ο Σαρκοζί δεν μπορεί, μέχρι και ο Ομπάμα δεν τα καταφέρνει. Κι αυτό δεν είναι μόνο πεποίθηση των κατ’ εξοχήν δύσπιστων Ελλήνων. Τα ίδια γράφονται πλέον σε όλο τον ξένο Τύπο «Μας κυβερνούν παιδάκια, δεν υπάρχουν ηγέτες», έγραφε πρωτοσέλιδα η «Μοντ». Η καθυστερημένη αντίδραση του Κάμερον στα γεγονότα του Λονδίνου, τα κύματα δυσαρέσκειας κατά των πολιτικών σε όλες τις χώρες το πιστοποιούν.
Πολλοί εξηγούν το έλλειμμα ηγεσίας στους δεσμούς χρήματος που έχει πλέον η πολιτική με το κεφάλαιο.....

Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

Πόσα φεγγάρια τον Αύγουστο;


Κάποτε, πριν από πολλά χρόνια, διδάχτηκα να κοιτάζω πιο προσεκτικά τον ουρανό του Αυγούστου. Ήταν η ταινία του Κώστα Φέρρη «Δυο φεγγάρια τον Αύγουστο» που με έκανε να δω, με άλλα μάτια τον θερινό ουρανό, μία από τις ωραιότερες ταινίες της ελληνικής κινηματογραφίας.
Εμπνευσμένη από τις Λευκές Νύχτες του Ντοστογιέφσκι και, με ίσως την αρμονικότερη ζεύξη κινηματογραφικού ρυθμού και μουσικής που έχω δει από έλληνα σκηνοθέτη ποτέ.
Η ίδια η κάμερα, ήταν ένα ακόμη μουσικό όργανο.
Από τότε μέχρι σήμερα, κύλησαν ούτε λίγο ούτε πολύ κάπου 33 καλοκαίρια και γύρω μας τίποτα δεν είναι ίδιο.
Σκεφτόμουν μία από τις πρώτες σκηνές της ταινίας......

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Η σελήνη

Βρισκόταν στη μέση μιας θάλασσας, και ήμουν εκεί.
Βέβαια, το χρέος και οι σκοποί μας, διέφεραν αισθητά.
Εγώ, ψάρευα, ενώ αυτή επιτελούσε το ουσιώδες:
Χρέος αρχέγονο, με αέναες βυθίσεις μέγιστου θάρρους.

Ήταν τόσο κοντά, χλωμή όπως πάντα και μόνη.
Είχε βυθήσει μέχρι τη μέση, όταν άκουσα τις κραυγές…
Κραυγές πνιγμού, φόβου και αγωνίας που σε παρέλυαν,
που σε πόναγαν - όπως όταν χάνεις κάποιον δικό σου.

Ήταν αυτή και ήμουν εκεί. Την είδα, που σφάδαζε…
Με αυτοθυσία, έπεσα στα παγωμένα νερά και την έσυρα
ως την άκρη της βάρκας. Aιμορραγούσα και ημιθανής
καθώς ήταν, της έδωσα το φιλί της ζωής, και ανένηψε.

Ενίοτε, σας τη θυμίζω…


Γιώργος Μανέτας                                                                                  
youtube.com

gmanetas.blogspot.c​om
       

Fidel

Οι εχθροί του λένε ότι ήταν ένας μονάρχης δίχως στέμμα, και πως δεν ξεχώριζε τη συμφωνία από την ομοφωνία. Σε αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.
Οι εχθροί του λένε ότι, αν ο Ναπολέων διέθετε μια εφημερίδα όπως η Γκράνμα, κανένας Γάλλος δεν θα είχε πληροφορηθεί την πανωλεθρία στο Βατερλό. Σε αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.
Οι εχθροί του λένε ότι πως άσκησε την εξουσία του μιλώντας πολύ και ακούοντας λίγο, γιατί είχε συνηθίσει περισσότερο στον ήχο της φωνής του παρά στις άλλες φωνές. Σε αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.
Όμως οι εχθροί του δεν λένε πως, όταν έγινε η εισβολή στην Κούβα, δεν έβαλε το στήθος του μπροστά απλά και μόνο για να τον απαθανατίσει η ιστορία.
πως αντιμετώπισε όλους τους τυφώνες σαν να ήταν κι ο ίδιος ένας τυφώνας,
πως γλίτωσε από εξακόσιες τριάντα δολοφονικές απόπειρες,
πως με την αποφασιστικότητά του, που ήταν μεταδοτική, κατάφερε να κάνει την αποικία πατρίδα...

Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011

Σωφρονιστήριο ή αποθήκη μελλοθανάτων

Αλέκος Γιωτόπουλος και Βασίλης Τζωρτζάτος καταγγέλλουν την Εισαγγελέα-Επόπτρια Κορυδαλλού για έλλειψη αμεροληψίας                             Σύμφωνα με το νόμο, οποιοσδήποτε ισοβίτης έχει συμπληρώσει οκτώ χρόνια κάθειρξης, δικαιούται να ζητήσει να του χορηγηθεί άδεια, με ορισμένες προϋποθέσεις. Στις 14 Ιουνίου συμπληρώσαμε για τέταρτη φορά το έντυπο της αίτησης.
Στις 30 Ιουνίου συνήλθε το Πειθαρχικό Συμβούλιο, για πρώτη φορά μόνο για τον Γιωτόπουλο. Βέβαια, όπως και τις άλλες τρεις φορές, η Εισαγγελέας που προεδρεύει ήταν καινούργια. Η Εισαγγελέας με ψήφους δύο προς μία απέρριψε την αίτηση, με το επιχείρημα ότι είναι ύποπτος φυγής. Στη λεπτομερή ανάλυση του Γιωτόπουλου, ότι δεν έχει κανένα συμφέρον, κίνητρο, να μην επιστρέψει γιατί θα σήμαινε....

Ησυχες μέρες του Αυγούστου

Τoυ Γκάζμεντ Καπλάνι                                       Ο Τζων Φ. εργάζεται στο Bloomberg Tower ως οικονομικής αναλυτής. Τον γνώρισα τις προάλλες σε ένα φιλικό σπίτι στην Αθήνα. Κάποια στιγμή καθίσαμε στο τραπέζι, αρχίσαμε να τσιμπάμε μια νόστιμη σαλάτα και να ακούμε τις δικές του πικρές αναλύσεις.

Ως αναλφάβητος στα οικονομικά άκουγα με την προσήλωση ενός μαθητή του δημοτικού. Του ζήτησα την άδεια να κρατήσω σημειώσεις και είπε «ΟΚ» - υπό τον όρο να μην αναφέρω το όνομά του εάν τα δημοσιεύω. Σε αυτή την περίπτωση, θα έπρεπε να έχει την άδεια των προϊσταμένων του, είπε. Δέχτηκα, αν και μου φάνηκε υπερβολικό. Αναπαράγω κάποιες από τις σημειώσεις μου - όπως κατάφερα και κατάλαβα τα λεγόμενά του. «Ο καπιταλισμός» είπε ο Τζων Φ. «αναπαράγει τον εαυτό του μέσω διαδοχικών κρίσεων». (Το είχα ακούσει πολλές φορές αυτό στο μάθημα του Μαρξισμού - Λενινισμού στην Αλβανία). Οι μεγάλες κρίσεις, συνέχισε, έχουν τις ρίζες τους σε μεγάλες αδικίες. Σε αυτή την περίπτωση κάτι πήγε πολύ στραβά με την απότομη παγκοσμιοποίηση.....

Σκόπελος: 20 λόγοι για να την επισκεφτείς!

Γράφει η Ελπίδα Πιτάκη.
Η Σκόπελος σου δίνει 20 λόγους για να της πεις "ναι" κι αυτό το καλοκαίρι.
ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ
Η γνωριμία σου με την αμφιθεατρικά χτισμένη πάνω από το
Λιμάνι, σαν μια μεγάλη «αγκαλιά», γραφική Xώρα της Σκοπέλου είναι από τα βασικά must dos στο νησί. Κάτασπρα σπίτια, παραδοσιακές γωνιές, πολύχρωμα λουλούδια, ανηφορικά πλακόστρωτα σοκάκια και εκκλησάκια που ξεπηδούν σαν... μανιτάρια είναι οι εικόνες που θα αιχμαλωτιστούν για πάντα στη φωτογραφική μνήμη του μυαλού σου....

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

Οι Μπιτλς "επιστρέφουν" στην Κούβα

Τα μαλλιά και η γλώσσα ήταν λάθος, αλλά το μόνο που ένοιαζε το κοινό ήταν ότι η μπάντα έπαιζε Μπιτλς. Κι αυτό, στην Κούβα, σε ένα νέο μπαρ που λέγεται Yellow Submarine.

Πριν από μερικές δεκαετίες, μια τέτοια συνάθροιση θα μπορούσε να οδηγήσει σε μαζικές συλλήψεις. Όχι σήμερα. Αλλά ίσως ακριβώς λόγω αυτού του παρελθόντος, το συγκρότημα έπαιζε όπως τότε, την εποχή της αμφισβήτησης.


Οι μουσικοί ερμήνευαν το «Dear Prudence» και το «Rocky Raccoon» σαν να ήταν καινούργια τραγούδια. Κι όταν έφτασαν στο «Let It Be», όλος ο κόσμος άρχισε να τραγουδά μαζί, κλείνοντας τα μάτια, σχεδόν σε έκσταση.


«Χωρίς τους Μπιτλς δεν υπάρχει ροκ εντ ρολ», λέει στους Νιου Γιορκ Τάιμς ο Γκίγιε Βιλάρ, από τους ιδρυτές του συγκεκριμένου μπαρ. «Η μουσική αυτή είναι αυθεντική»....

Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

Απρόσωποι αριθμοί, που σβήστηκαν

Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

Το ζήτημα της εργασίας είναι και θα παραμείνει για καιρό το κεντρικότερο, ίσως, πρόβλημα της ιδιαίτερα δύσκολης και ρευστής εποχής μας. Οι 786.459 άνεργοι σήμερα (13,5% άνδρες άνεργοι, 19,6% γυναίκες, 43,1% νέοι έως 24 ετών), ένα εκατομμύριο ίσως αύριο, θα πρέπει να παλέψουν για μια θέση σε προγράμματα κατάρτισης, κοινωφελούς εργασίας, επιδοτημένης εργασίας, επανεκπαίδευσης με βάουτσερ... Οποιοι από αυτούς καταφέρουν να έχουν πρόσβαση σε όποια από αυτά γίνουν τελικώς πράξη - αλήθεια και πολιτική δεν κατοικούν κάτω από την ίδια στέγη, έλεγε ο Γερμανός συγγραφέας και πολιτικός Τέοντορ Χόις. Για κανονική εργασία, ούτε λόγος. Δεν είναι τόσο η αδυναμία των ανέργων να εντοπίσουν τις κενές θέσεις (ανεργία τριβής), η αναντιστοιχία των προσόντων των ανέργων με αυτά που ζητούνται (διαρθρωτική), είναι η πτώση της οικονομικής δραστηριότητας. Οξύμωρο, αλλά πέρα για πέρα πραγματικό: αυξάνονται παράλληλα οι ώρες εργασίας για τους απασχολουμένους και ο αριθμός των ανέργων. Ενώ παντελώς στείρα, σχεδόν ανύπαρκτη είναι, στους τωρινούς καιρούς της λιτότητας, η άλλοτε ενθουσιώδης φιλόδοξη συζήτηση για αναδιανομή της εργασίας. Σε καιρούς λιτότητας και υψηλού δανεισμού η επίμονη ανεργία θεωρείται όχι απλώς ως ένα φυσιολογικό χαρακτηριστικό της οικονομίας, καθώς οι μεγάλες περικοπές ακρωτηριάζουν ζήτηση και ανάπτυξη, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και βολική, αφού συγκρατεί πληθωρισμό και εργατικό κόστος....